PAMIĘCI AKTORÓW POLSKICH – LONDYN

Maria Balcerkiewiczówna 

ur. 21 grudnia 1903 w Warszawie, zm. 11 lutego 1975 w Londynie – polska aktorka sceniczna i filmowa.

Ukończyła szkołę filmową C. Rino-Lupo w 1921 roku. Później pobierała prywatne lekcje gry aktorskiej u głośnego aktora Aleksandra Zelwerowicza]. Jako aktorka zadebiutowała 20 czerwca 1922 w Teatrze Komedia w Warszawie. Dla wytwórni Syrena Record nagrała w 1927 płyty z recytacjami dzieł literackich. Podczas II wojny światowej znalazła się w Londynie, gdzie zamieszkała na stałe. Należała do emigracyjnego ZASP, lecz na scenie pojawiała się okazjonalnie. Ze względu na trud­ne warunki materialne zajmowała się m.in. tłumaczeniem dla angielskiej firmy zajmującej się eksportem futer. Współpracowała też z “Times Literary Supplement”.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Balcerkiewicz%C3%B3wna

https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1179608

 

 

Józef Opieński 

ur.: 23.03.1901 w Warszawie ; zm. 15.05.1979 w  Londynie  – aktor, spiker radiowy.

Był synem kompozytora Henryka Opieńskiego. Uczeń college’u w Morges w Szwajcarii. Wstąpił w 1919 we Francji do armii polskiej pod dowództwem Hallera. Występował w Teatrze Polskim w Poznaniu. Zagrał prawie osiemdziesiąt ról.  Od 1934 do 1939 roku  był stałym spikerem Polskiego Radia w Warszawie. Pracował w radiu w Londynie,  współpracował z Radiem Wolna Europa.

https://encyklopediateatru.pl/osoby/19426/jozef-opienski

 

Karol Dorwski

ur. 6 lipca 1906 r. we Lwowie, zm. 25 stycznia 1980 w Londynie) – polski aktor teatralny, filmowy i radiowy, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Znany również jako Karol Diamant. Był członkiem Teatru Polskiego w Warszawie, a w 1936/37 kabaretu Cyrulik Warszawski. Wystąpił  w filmach: Za winy niepopełnione (jako Leon; 1938), Paweł i Gaweł (1938), U kresu drogi (1939), Geniusz sceny (1939). W czasie II wojny światowej był żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, m.in. we Francji i w Szkocji. Należał też do tzw. cichociemnych. Od 1945 wędrował z Teatrem Dramatycznym 2 Korpusu Polskiego, m.in. po Włoszech.

 

 

Wacław Grubiński 

ur. 25 stycznia 1883 w Warszawie, zm. 8 czerwca 1973 w Londynie – polski dramatopisarz i prozaik, felietonista i recenzent teatralny.

W 1931 został prezesem Związku Autorów Dramatycznych. W 1936 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. W 1939 otrzymał nagrodę PAL im. Augusta Popławskiego. 

W styczniu 1940 aresztowany we Lwowie przez NKWD. Jako autor opublikowanej w 1921 komedii Lenin, skazany na karę śmierci, zamienioną na 10 lat łagru. Uwolniony po układzie Sikorski-Majski, pracownik ambasady RP w Kujbyszewie, ewakuowany z ZSRR na Bliski Wschód. Wspomnienia z obozów koncentracyjnych Gułagu (Między młotem a sierpem) opublikował w Londynie w 1948.

W 1943 zamieszkał na stałe w Londynie. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Grubi%C5%84ski

 

Groby polskich aktorów znajdują się na cmentarzu North Sheen  w Londynie.