Maria Balcerkiewiczówna
ur. 21 grudnia 1903 w Warszawie, zm. 11 lutego 1975 w Londynie – polska aktorka sceniczna i filmowa.
Ukończyła szkołę filmową C. Rino-Lupo w 1921 roku. Później pobierała prywatne lekcje gry aktorskiej u głośnego aktora Aleksandra Zelwerowicza]. Jako aktorka zadebiutowała 20 czerwca 1922 w Teatrze Komedia w Warszawie. Dla wytwórni Syrena Record nagrała w 1927 płyty z recytacjami dzieł literackich. Podczas II wojny światowej znalazła się w Londynie, gdzie zamieszkała na stałe. Należała do emigracyjnego ZASP, lecz na scenie pojawiała się okazjonalnie. Ze względu na trudne warunki materialne zajmowała się m.in. tłumaczeniem dla angielskiej firmy zajmującej się eksportem futer. Współpracowała też z “Times Literary Supplement”.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Balcerkiewicz%C3%B3wna
https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1179608
Józef Opieński
ur.: 23.03.1901 w Warszawie ; zm. 15.05.1979 w Londynie – aktor, spiker radiowy.
Był synem kompozytora Henryka Opieńskiego. Uczeń college’u w Morges w Szwajcarii. Wstąpił w 1919 we Francji do armii polskiej pod dowództwem Hallera. Występował w Teatrze Polskim w Poznaniu. Zagrał prawie osiemdziesiąt ról. Od 1934 do 1939 roku był stałym spikerem Polskiego Radia w Warszawie. Pracował w radiu w Londynie, współpracował z Radiem Wolna Europa.
https://encyklopediateatru.pl/osoby/19426/jozef-opienski
Karol Dorwski
ur. 6 lipca 1906 r. we Lwowie, zm. 25 stycznia 1980 w Londynie) – polski aktor teatralny, filmowy i radiowy, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Znany również jako Karol Diamant. Był członkiem Teatru Polskiego w Warszawie, a w 1936/37 kabaretu Cyrulik Warszawski. Wystąpił w filmach: Za winy niepopełnione (jako Leon; 1938), Paweł i Gaweł (1938), U kresu drogi (1939), Geniusz sceny (1939). W czasie II wojny światowej był żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, m.in. we Francji i w Szkocji. Należał też do tzw. cichociemnych. Od 1945 wędrował z Teatrem Dramatycznym 2 Korpusu Polskiego, m.in. po Włoszech.
Wacław Grubiński
ur. 25 stycznia 1883 w Warszawie, zm. 8 czerwca 1973 w Londynie – polski dramatopisarz i prozaik, felietonista i recenzent teatralny.
W 1931 został prezesem Związku Autorów Dramatycznych. W 1936 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. W 1939 otrzymał nagrodę PAL im. Augusta Popławskiego.
W styczniu 1940 aresztowany we Lwowie przez NKWD. Jako autor opublikowanej w 1921 komedii Lenin, skazany na karę śmierci, zamienioną na 10 lat łagru. Uwolniony po układzie Sikorski-Majski, pracownik ambasady RP w Kujbyszewie, ewakuowany z ZSRR na Bliski Wschód. Wspomnienia z obozów koncentracyjnych Gułagu (Między młotem a sierpem) opublikował w Londynie w 1948.
W 1943 zamieszkał na stałe w Londynie. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Grubi%C5%84ski
Groby polskich aktorów znajdują się na cmentarzu North Sheen w Londynie.