15 czerwca 1940 r. w okolicy Damprichard ( Francja ) odbyła się zaciekła i ostateczna bitwa między Niemcami (korpus pancerny generała Guderiana) a 45. Korpusem Armii Francuskiej generała Mariusa Daille, złożonym z 67-ej Dywizji Piechoty , 2-ej Polskiej Dywizji Strzelców Pieszych generała Bronisława Prugar-Ketlinga oraz 2-go Regimentu Spahis. We wtorek 18 czerwca na miasteczko spadły pierwsze niemieckie pociski. Następnego dnia 19 czerwca starcia były jeszcze najbardziej gwałtowne. Polscy żołnierze oraz Algierscy Spahis stawiali opór aż do końca.
Był to trudny dzień polskich żołnierzy. Pomimo wielu niekorzystnych okoliczności, w jakich przyszło im walczyć z silniejszym liczebnie i lepiej wyposażonym przeciwnikiem zadanie wykonali. Kiedy wojsko francuskie rozbite, zdemoralizowane, w panicznym odwrocie nie stawiało prawie żadnego oporu, polscy żołnierze przekroczyli granice z prawie całym sprzętem bojowym i resztą nie wystrzelonej amunicji, w szyku bojowym i na rozkaz.
Zbiorowa mogiła żołnierzy polskich znajduje się przy ulicy Rue du Général de Gaulle w Damprichard.