Wacław Stelmachowski (ur. 28 września 1896) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, powstań śląskich oraz kampanii wrześniowej 1939 roku, odznaczony licznymi wyróżnieniami za odwagę i zasługi wojenne.
Wstąpił do Wojska Polskiego w 1918 roku, a jego kariera wojskowa rozpoczęła się od służby w wojnie polsko-bolszewickiej w 1919 roku, gdzie walczył w stopniu porucznika służby stałej saperów. Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w 1. i 2. pułku saperów kolejowych, a w 1929 roku przeniesiony został do 2. batalionu saperów kolejowych, gdzie objął stanowisko dowódcy kompanii szkolnej. Następnie pełnił różne funkcje w sztabach wojskowych, m.in. w 22. Dywizji Piechoty w Przemyślu oraz w Szefostwie Inżynierii DOK VIII w Toruniu.
W 1934 roku przeniesiony do Batalionu Silnikowego, a w latach 1937–1939 pełnił funkcję szefa Wydziału Ogólnego w Dowództwie Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych. W marcu 1939 roku awansował na stopień podpułkownika służby stałej. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, pełniąc funkcję kwatermistrza w Grupie Operacyjnej gen. Mieczysława Tokarzewskiego z Armii „Pomorze”.
Po wojnie, w latach 1940-1943, pełnił funkcję zastępcy oddziałów polskich we Francji. Za swoje zasługi wojenne został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Powstańców Śląskich oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Po ciężkich przejściach wojennych i długim cierpieniu zmarł w Londynie 23 października 1954 roku. Jego pogrzeb odbył się na cmentarzu St. Mary’s Catholic Cemetery w Kensal Green, Londyn.
W tym samym grobie pochowany również jest:
ppłk. dypl. ZYGMUNT PIEŃKOWKI
Urodzony 29.10.1896 roku. Były wykładowca Artylerii Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, oficer łącznikowy sztabu 2 Korpusu we Włoszech, odznaczony wieloma polskimi odznaczeniami. Zmarł 23.03.1976 roku w Londynie.
Lokalizacja: