Tadeusz Teodorowicz, znakomity żużlowiec urodzony 17 czerwca 1931 roku w Wilnie, reprezentował Polskę i Wielką Brytanię. W latach 1950-1957 startował dla Gwardii Gdynia i Sparty Wrocław, zdobywając medale w Drużynowych Mistrzostwach Polski oraz reprezentując Polskę w międzynarodowych zawodach. W 1958 roku podczas pobytu drużyny w Holandii zdecydował się nie wracać do Polski, wybierając życie na Zachodzie.
Po decyzji o pozostaniu za granicą, Teodorowicz początkowo starał się o azyl w Holandii, gdzie spotkał się z trudnościami, ale ostatecznie osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Od 1960 roku reprezentował ten kraj na arenie międzynarodowej, startując w eliminacjach mistrzostw świata i odnosząc sukcesy jako zawodnik Swindon Robins. Jego determinacja i pasja do żużla pozwoliły mu kontynuować karierę mimo początkowych przeszkód.
W Anglii Teodorowicz ułożył sobie życie, ponownie się ożenił i prowadził własny warsztat. Choć polskie władze próbowały interweniować w jego karierę, groźby strajku ze strony jego angielskich kolegów pomogły mu kontynuować starty. Planując zakończenie kariery w 1964 roku, Teodorowicz cieszył się z rodzinnego i zawodowego szczęścia, pozostając jednym z ważniejszych polskich żużlowców swojej epoki.
1 września 1964 roku Tadeusz Teodorowicz startował w barwach Swindon w meczu z West Ham. W swoich pierwszych wyścigach zajął trzecie i czwarte miejsce. W ostatnim biegu wysunął się na prowadzenie, jednak na ostatnim wirażu stracił kontrolę nad motocyklem i uderzył głową w bandę. Pierwotnie diagnoza wskazywała na wstrząs mózgu, lecz w szpitalu okazało się, że miał pękniętą czaszkę. Lekarze przez 142 dni walczyli o jego życie, ale Teodorowicz nie odzyskał przytomności i zmarł w styczniu 1965 roku. Gdy doszło do wypadku, jego córka miała zaledwie dwa miesiące i znała ojca tylko ze zdjęć.
Lokalizacja grobu: