Kapitan Zbigniew Waruszyński, znany również pod pseudonimami Dewajtis 2 i Pasternak, urodził się 22 marca 1915 roku w Monasterzyskach koło Koropca na Ukrainie. Po młodości spędzonej w Tarnowie i Krakowie, wstąpił do wojska w 1939 roku. Walczył w obronie Polski we wrześniu 1939 roku, a po aresztowaniu przez NKWD w 1940 roku trafił do łagrów w ZSRR.
Po aresztowaniu przez NKWD 15 lutego 1940 roku został wywieziony do więzienia w Tarnopolu, a następnie przewieziony do obozu w Starobielsku. Później trafił do łagru w Nachodce i Magadanu, gdzie przebywał w latach 1940–1941.
Pod koniec 1941 roku Zbigniew Waruszyński został uwolniony z łagru po podpisaniu układu Sikorski-Majski. W styczniu 1942 roku dotarł do Kermine w Uzbekistanie, gdzie przydzielono go do 23 Pułku Piechoty 7 Dywizji Piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Wraz z pułkiem, dowodzonym przez przyszłego cichociemnego płk. Leopolda Okulickiego, przeszedł do Iranu, a później do Palestyny. 1 lutego 1943 roku awansował na stopień podporucznika.
Następnie zgłosił się do służby w okupowanym Kraju, gdzie został przerzucony do bazy nr 10 w Ostuni we Włoszech. Tam przeszedł szkolenie konspiracyjne z dywersji i został zaprzysiężony 14 lutego 1944 roku do Armii Krajowej. Następnie został przydzielony do Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza.
Został zrzucony w nocy z 21 na 22 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej “Weller 29”. Po skoku został przydzielony do sztabu Kedywu Okręgu Kraków AK, a później objął stanowisko oficera dyspozycyjnego oraz był dowódcą plutonu i zastępcą dowódcy 2 kompanii “Błyskawica” w Samodzielnym Batalionie Partyzanckim “Skała”.
Brał udział w różnych akcjach dywersyjno-bojowych, m.in. przygotowywał zamach na Wilhelma Koppego, w bitwie o Zaryszyn oraz w bitwie pod Złotym Potokiem. 13 sierpnia 1944 roku został awansowany na stopień porucznika. Po demobilizacji batalionu objął stanowisko inspektora dywersji oraz był redaktorem podziemnego tygodnika “Gniazdo Oporu”. 11 listopada 1944 roku został awansowany na stopień kapitana.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej na terytorium Polski pozostał w konspiracji, zajmując się przerzutem osób zagrożonych aresztowaniem. W drugiej połowie 1945 roku wyjechał z Polski wraz z żoną do strefy amerykańskiej w Austrii, a następnie do II Korpusu Polskiego we Włoszech.
Od 13 listopada 1945 roku służył jako oficer ideowo-wychowawczy w 7 Pułku Artylerii Przeciwpancernej. W październiku 1946 roku podjął pracę w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia w Wielkiej Brytanii, gdzie został zdemobilizowany 21 marca 1949 roku.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, pracując m.in. jako robotnik w różnych fabrykach. Działał aktywnie w organizacjach polonijnych i redagował polonijną prasę. Zmarł 26 grudnia 1987 roku w Wolverhampton.
Otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami oraz Królewski Medal za Odwagę w Sprawie Wolności – Wielka Brytania.
źródło: Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1
zdjęcie kapitana Waruszyńskiego: Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1., za zgodą autora;
Lokalizacja grobu w Wolverhampton – Merridale Cemetery: